Bank – Złoty Wiek

Hi­sto­ria banku roz­po­czy­na się w la­tach 1830/45 od mo­men­tu bar­dzo in­ten­syw­nej eks­plo­ata­cji złóż mie­dzi w Kuź­ni­czy­sku i Cze­szo­wie i prze­twa­rza­niu jej w Ma­słow­cu i Cze­szo­wie. Wtedy za­czy­na się „złoty wiek” dla Kuź­ni­czy­ska.

Po­wsta­nie nowej fa­bry­ki wełny drzew­nej i uzdro­wi­ska, spo­wo­do­wa­ło gwał­tow­ny na­pływ tu­ry­stów i ku­ra­cju­szy, a jed­no­cze­śnie za­po­trze­bo­wa­nie na usłu­gi ban­ko­we. Ku­ra­cju­sze oprócz le­cze­nia nie stro­ni­li od roz­ryw­ki, na którą po­trzeb­na była go­tów­ka. Rów­nież sama fa­bry­ka wełny drzew­nej mu­sia­ła do­ko­ny­wać ob­ro­ty go­tów­ką. Roz­li­cze­nia z pra­cow­ni­ka­mi od­by­wa­ło się wła­śnie w tym banku. Ostat­nie duże prze­pły­wy go­tów­ki od­by­ły się w la­tach 30-tych i 40-tych ubie­głe­go wieku – ze wzglę­du na zmia­nę funk­cji fa­bry­ki.

Bu­dy­nek funk­cjo­no­wał do cza­sów II wojny świa­to­wej, jed­nak w stycz­niu 1945 r. zo­stał spa­lo­ny przez wkra­cza­ją­ce do wsi woj­ska armii ra­dziec­kiej. Ostat­nim wła­ści­cie­lem był Pan Kacz­ma­rek.

Utwo­rze­nie ta­kie­go obiek­tu w ob­sza­rze wiej­skim na po­cząt­ku XIX wieku było wy­da­rze­niem bez pre­ce­den­su.

Ga­le­ria