Na zachód od Kuźniczyska w stronę Biedaszkowa znajdowało się parę zabudowań jako osada ziemska, należąca do majątku klasztoru trzebnickiego. W roku 1624 majątek zakupił Georg Lassat, następnie go rozbudował i przekształcił w folwark. Od nazwy właściciela nadano nazwę przysiołka Lassaterey, później Lassaterei. Po śmierci Lassata folwark ponownie przejęty został przez klasztor i przydzielony do Kuźniczyska.
W XVII wieku w Lassaterei rozpoczęła się na szeroką skalę produkcja przędzy lnianej. Wkrótce w Kuźniczysku pozostali gospodarze również rozpoczęli opłacalną produkcję. Do roku 1743, corocznie każdy gospodarz dostarczał do klasztoru jedną szpulę nici przędzy (łącznie 51 sztuk) oraz trzech ludzi do prac przy klasztorze. Dwóch innych gospodarzy dostarczało łącznie 28 sztuk.
W roku 1845 w Lassaterei były 4 domy z 30 mieszkańcami ewangelikami i jednym katolikiem. Znajdowały się tam dwa krosna tkackie, a we wsi kolejne trzy oraz farbiarnia.
Jeszcze do lat 1880-90 każde gospodarstwo miało swoje pole lnu lub konopi, co najmniej 1 akr (obecnie 40,5 ara). Zbiory lnu odbywały się jesienią i suszone w wielkich piecach chlebowych, po upieczeniu chlebów. Piec chlebowy w Lassaterei był największy w tamtych czasach – jednocześnie wypiekano 16 bochnów chleba.
Podczas przędzenia śpiewano piosenkę o królu Fryderyku Wilhelmie III i królowej Luizie lub drugą starszą również o królu.
Galeria
