Las­sa­te­rei

Na za­chód od Kuź­ni­czy­ska w stro­nę Bie­dasz­ko­wa znaj­do­wa­ło się parę za­bu­do­wań jako osada ziem­ska, na­le­żą­ca do ma­jąt­ku klasz­to­ru trzeb­nic­kie­go. W roku 1624 ma­ją­tek za­ku­pił Georg Las­sat, na­stęp­nie go roz­bu­do­wał i prze­kształ­cił w fol­wark. Od nazwy wła­ści­cie­la nada­no nazwę przy­sioł­ka Las­sa­te­rey, póź­niej Las­sa­te­rei. Po śmier­ci Las­sa­ta fol­wark po­now­nie prze­ję­ty zo­stał przez klasz­tor i przy­dzie­lo­ny do Kuź­ni­czy­ska.

W XVII wieku w  Las­sa­te­rei roz­po­czę­ła się na sze­ro­ką skalę pro­duk­cja przę­dzy lnia­nej. Wkrót­ce w Kuź­ni­czy­sku po­zo­sta­li go­spo­da­rze rów­nież roz­po­czę­li opła­cal­ną pro­duk­cję. Do roku 1743, co­rocz­nie każdy go­spo­darz do­star­czał do klasz­to­ru jedną szpu­lę nici przę­dzy (łącz­nie 51 sztuk) oraz trzech ludzi do prac przy klasz­to­rze. Dwóch in­nych go­spo­da­rzy do­star­cza­ło łącz­nie 28 sztuk.

W roku 1845 w Las­sa­te­rei były 4 domy z 30 miesz­kań­ca­mi ewan­ge­li­ka­mi i jed­nym ka­to­li­kiem. Znaj­do­wa­ły się tam dwa kro­sna tkac­kie, a we wsi ko­lej­ne trzy oraz far­biar­nia.

Jesz­cze do lat 1880-90 każde go­spo­dar­stwo miało swoje pole lnu lub ko­no­pi, co naj­mniej 1 akr (obec­nie 40,5 ara). Zbio­ry lnu od­by­wa­ły się je­sie­nią i su­szo­ne w wiel­kich pie­cach chle­bo­wych, po upie­cze­niu chle­bów. Piec chle­bo­wy w Las­sa­te­rei był naj­więk­szy w tam­tych cza­sach – jed­no­cze­śnie wy­pie­ka­no 16 boch­nów chle­ba.

Pod­czas przę­dze­nia śpie­wa­no pio­sen­kę o królu Fry­de­ry­ku Wil­hel­mie III i kró­lo­wej Lu­izie lub drugą star­szą rów­nież o królu.

Ga­le­ria