W 1817 roku zo­stał utwo­rzo­ny w Pru­sach ko­ściół ewan­ge­lic­ko-unij­ny jed­no­czą­cy pod jedną ad­mi­ni­stra­cją ko­ściel­ną wy­znaw­ców lu­te­ra­ni­zmu i kal­wi­ni­zmu. Spo­wo­do­wa­ło to opór nie­któ­rych krę­gów spo­łecz­nych i czę­ści du­cho­wień­stwa, stąd po­tocz­nie byli na­zy­wa­ni sta­ro­lu­te­ra­na­mi.

Od 1830 roku roz­po­czę­ły się prze­śla­do­wa­nia se­pa­ra­ty­stów. Wy­wie­ra­na pre­sja na miesz­kań­cach, rów­nież Kuź­ni­czy­ska, spo­wo­do­wa­ła emi­gra­cje wielu ro­dzin:

  • 27 sierp­nia 1839 roku na po­kła­dzie stat­ku „Brig Ca­ro­li­ne” z Ham­bur­ga do No­we­go Jorku wy­emi­gro­wa­ła jedna ro­dzi­na (5 osób),
  • 3 lipca 1841 roku na po­kła­dzie stat­ku „Skjold” z Al­to­ny (dziel­ni­ca Ham­bur­ga) do Ade­la­ide (Au­stra­lia) wy­emi­gro­wa­ło sie­dem ro­dzin (33 osoby).

Inne ro­dzi­ny po­zo­sta­ły i zbu­do­wa­ły w 1840 roku w Kuź­ni­czy­sku oka­za­ły mu­ro­wa­ny ko­ściół. W 1841 na sy­no­dzie we Wro­cła­wiu ukon­sty­tu­owa­no nowe wy­zna­nie.

Dzwon prze­to­pio­no na cele wo­jen­ne (I WŚ), a po woj­nie wieżę ro­ze­bra­no (ok. 1919 r.), gdyż więk­szość „se­pa­ra­ty­stów” z Gross Ham­mer zgi­nę­ło na fron­cie. Ko­ściół stał się ka­pli­cą. Obec­nie jest to ko­ściół rzym­sko-ka­to­lic­ki.