Po­zy­ski­wa­nie rud że­la­za na te­re­nie Kuź­ni­czy­ska od­by­wa­ło się już w epoce że­la­za, a nawet brązu (ok. 1000 roku p.n.e.). Wzmo­żo­ne wy­do­by­cie na po­cząt­ku na­szej ery spo­wo­do­wa­ło bujny roz­wój i zna­cze­nie miej­sco­wych sta­no­wisk hut­ni­czych i kuźni.

Od 1232 roku wła­ści­cie­le kuź­ni­cy w Kuź­ni­czy­sku i Cze­szo­wie pła­ci­li czynsz oraz do­star­cza­li wy­ro­by sta­lo­we do klasz­to­ru. Na te­re­nie obec­ne­go Kuź­ni­czy­ska zo­sta­ło wy­bu­do­wa­ne stałe sta­no­wi­sko hut­ni­cze. Pro­duk­cja stali na sze­ro­ka skalę roz­po­czę­ła się w 1433 po de­cy­zji opat­ki Anny I-szej o przy­go­to­wa­niu te­re­nu pod wy­do­by­cie od­na­wial­nej dar­nio­wej rudy że­la­za.

W XVIII wieku oka­za­ło się, że w oko­li­cach Kuź­ni­czy­ska wy­stę­pu­je nie tylko że­la­zo, ale me­ta­le nie­że­la­zne – miedź ro­dzi­ma z do­miesz­ka­mi m. in. sre­bra. Kuź­ni­ce mie­dzi ist­nia­ły od około roku 1780. W roku 1840 pod­le­ga­ły ra­dzie miej­skiej we Wro­cła­wiu. Do­star­cza­ny prze­two­rzo­ny i prze­ku­ty metal do­star­cza­ny był wy­łącz­nie do Ma­słow­ca, gdzie był wal­co­wa­ny. Miedź do­star­czo­na do Wro­cła­wia była o war­to­ści około 1 mi­lio­na zło­tych (na dzi­siej­sze pie­nią­dze). Dla po­rów­na­nia – Cze­szów do­star­czał 16,5 tony mie­dzia­nych za­staw sto­ło­wych!

Mie­dzia­na bla­cha z Kuź­ni­czy­ska zna­la­zła się na ko­pu­le wieży ko­ściel­nej. Od 1801 roku ko­pu­ła jest na wieży ko­ścio­ła Zło­tow­skie­go.